نام انگلیسی : AUCUBA JAPONICA  

خانواده : GARRYACEAE – گاریاسه

بومی : Garryaceae

گیاهی همیشه سبز که در فضای آزاد به عنوان گیاه بوته­ای و در گلدان می­توان به عنوان گیاه آپارتمانی از آن نگهداری نمود. این گیاه بومی ژاپن، چین و تایوان است که در دشتها، جنگلها، کوهها و مناطق مرطوب مانند کنار رودخانه ها و در نور کم حتی در سایه رشد میکند. به دلایلی از قبیل زیبایی، همیشه سبز بودن، مقاومت به نور کم، سازگاری به انواع آب و هوا، مقاومت در برابر سرما و نیز شوری خاک محبوبیت خاصی دارد و در بیشتر نقاط جهان به چشم می­خورد. این گیاه دارای دو پایه نر و ماده است که از هم جدا هستند و برای تولید گل باید این دو در کنار هم قرار گیرند. دارای گلهایی به رنگ ارغوانی بوده و میوه ­هایی شبیه تمشک دارد که در فصل پاییز رشد می­کند.

سفارش آنلاین گیاه خانگی آکوبا به افرادی که فرصت چندانی برای رسیدگی و مراقبت از گل و گیاهانشان ندارند توصیه میشود.

توجه کنید که قسمت های مختلف این گیاه سمی بوده و خوردن آن باعث مسمومیت خواهد شد.

تمام اقسام شمشاد ژاپني Aucuba japonica چون كمي لطيف هستند در سرماهاي سخت كه درجه حرارت ۱۸ تا ۲۰ درجه زير صفر باشد دوام نياورده قسمت هوایي آن ميخشكد ، در اين موقع بايد آنها را از سطح خاك كف بُر كرد تا بهار جوانه هاي جديد و قوي تري از ريشه برويد.

برخی از مهمترین گونه های درختچه ی آکوبا :

• Crassifolia
• Crotonifolia
• Nana
• Longifolia

توجه داشته باشید که رشد و پرورش این گیاه در مناطق گرمسیری مانند جنوب کشور به هیچ عنوان مناسب نیست و باعث از بین رفتن گیاه می شود .

شرایط نگهداری آکوبا :

آبیاری آکوبا :

درختچه ی آکوبا در برابر کم آبی جز مقاومترین گیاهان می باشد همچنین از آبیاری زیاد هم لذت نمی برد میزان آب مورد نیاز ان باید همیشه به اندازه باشد . برگ های این گیاه بسیار براق و چرمی مانند هستند که آب به سختی از آن تبخیر می شود به همین دلیل در برابر کم آبی بسیار مقاوم می باشد .

خاک مناسب برای آکوبا:

در یک خاک غنی با زهکش مناسب رشد بسیار خوبی خواهد داشت. بهترین بستر برای آکوبا یک پیمانه خاک رس، یک پیمانه پیت ماس و یا خاک برگ و یک دوم پیمانه ماسه ی شکسته ترکیب شده باشد. می­توانید طبق دستور مقداری کود شیمیایی به آن اضافه نمایید.

نور مناسب آکوبا :

این گیاه علاقه ی زیادی به نور آفتاب ندارد و زیرا نور آفتاب باعث سوختگی برگ های زیبای ان ها می شود . بهترن مکان برای کاشت درختچه ی آکوبا در محیط بیرون در نقطه ای سایه و کور زیر شاخ و بگ درختان می باشد .

دما مورد نیاز آکوبا :

گیاه آکوبا یک گیاه همیشه سبز می باشد که در برابر سرما بسیار مقاوم است و تا دمای منفی شانزده درجه ی سانتی گراد را تحمل می کند و دچار یخ زدگی نمی شود اما اگر در فصل سرما دما بیش از حد مجاز سرد شد برای نگهداری بهتر از این گیاه سعی کنید با پلاستیک به خوبی آن را بپوشانید تا دچار سرما زدگی نشود .

زمان تعویض گلدان آکوبا:

اواخر فصل زمستان و ابتدای فصل بهار زمان مناسبی برای این کار است. بیرون زدن ریشه از ته گلدان نشانه­ای برای زمان مناسب تعویض گلدان آکوبا می­باشد.

زمان مناسب و نحوه هرس آکوبا :

اوایل بهار زمان مناسبی برای هرس آکوبا است. می­توان با سرزنی ساقه ­ها، گیاه را فرم داد و رشد شاخه ­ها را تحریک نمود.

روش­های تکثیر آکوبا :

بهترین روش تکثیر شمشاد ژاپنی قلمه زدن آن است. به این ترتیب که قلمه­های ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر از انتهای شاخه­های جوان در فصل بهار یا تابستان تهیه کرده و آن­ها را در بستری از خاک سبک و مناسب قرار می­دهیم تا زمانی که ریشه ­زایی کند. این گیاه از طریق بذر نیز قادر به تکثیر شدن است. به این صورت که یک روز کامل بذر را در آب قرار دهید ، سپس در خاک سبک و مرطوب و در محیطی روشن، اما دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید.

تغذیه آکوبا :

یکی از ویژگی های جالبی که این درختچه دارد این است ک در بدترین خاک ممکن از لحاظ تغذیه هم سالم باقی می ماند اما رشد قابل توجهی ندارد اگر می خواهید این گیاه به خوبی رشد کند در فصل زمستان کود مناسب را به آن برسانید تا مواد مغذی لازم تا فصل بهار جذب آن شود و شروع به رشد کند .

خاک مناسب آکوبا :

pH مناسب خاک برای این گیاه تقریبا خنثی یا به میزان بسیار اندک اسیدی بسیار لذت بخش می باشد همچنین خاک این گیا باید بسیار سبک باشد اگرچه در برابر خاک های سنگین هم بسیار مقاوم است ولی برای رشد بهتر باید برای ان از خاک سبک استفاده نمایید .

منبع: سایت vipshopflowers.persianblog.ir

گلدان آپارتمانی نخل شامادورا

نخل شامادورا (Parlour Palm) با نام علمی Chamaedorea elegans شناخته می شود. گیاه شامادورا بسیار زیبا و دوست داشتنی میباشد و از خانواده ی Arecaceae (نخل‌ها) بوده و بومی مناطق گرمسیر قاره آمریکا است و دارای بیش از ۱۰۰ گونه می‌باشد.
نخل شامادورا دارای ظاهری ظریف، باریک و کوچک است. این گیاه دارای ساقه های گوشتی و بلند می باشد که روی آن ها با برگ های باریک و بلند این گیاه پوشیده شده است. طول انواع شامادورا، بسیار متفاوت است و در حدود ۳۰ سانتی متر تا ۲ متر متغیر می‌باشد. این گیاه، امروزه در سراسر دنیا پرورش داده می‌شود.
گیاه شامادورا جزو محبوبترین گیاهان آپارتمانی به شمار میرود؛ زیرا نسبت به نور کم، تحمل سایه و دماهای پایین مقاوم است و در کل گیاه حساسی نیست. از همین رو خرید نخل شامادورا به آن دسته از دوست‌داران گیاهان آپارتمانی که در مراقبت و نگهداری گل و گیاه تجربه زیادی ندارند، توصیه میشود. به دلیل نگهداری نسبتا آسان گیاه شامادورا، این گیاه علاوه بر منزل و آپارتمان جزو گیاهان مناسب محل کار نیز میباشد.
سلامت ریه ها با نگهداری از گل آپارتمانی نخل شامادورا در خانه
نخل شامادورا ویژگی منحصر به فرد دیگری نیز دارد که آن تصفیه هوا و سم زدایی میباشد. به دلیل داشتن این ویژگی، نخل شامادورا یکی از گیاهان مناسب اتاق خواب میباشد. می تواند با از بین بردن سموم داخل هوا و آزاد کردن اکسیژن در شب، خوابی راحت را به شما هدیه کند. با نگهداری از نخل شامادورا سلامت ریه های خود را تضمین کنید. شامادورا از گیاهان مناسب برای افرادی است که در خانه کودک خردسال دارند یا از حیوانات خانگی نگهداری میکنند؛ زیرا خوردن برگهای آن مشکلی برای آنها ایجاد نمی‌کند.
شرایط نگهداری گلدان خانگی شامادورا
نور و دمای مورد نیاز نخل شامادورا چقدر است؟
نور مورد نیاز نخل شامادورا نور غیر مستقیم است و باید دور از نور مستقیم آفتاب قرارگیرد. نور مستقیم باعث سوختگی نوک برگ ها و کمرنگ شدن برگ های جدید می شود. این گیاه حتی مکان هایی با نور نسبتا کم را هم تحمل می کند. شامادورا بهترین رشد را در زمانی دارد که نور کافی به آن برسد.
دما
دمای اتاق برای نخل شامادورا مناسب است. حداقل دمای مناسب برای این گیاه ۱۶-۱۸ درجه و حداکثر دما ۲۶-۲۸ درجه است. از قرار دادن این گیاه در هوای بسیار گرم و سرد به ویژه در معرض کولر گازی قرار ندهید. در روزهای گرم بهتر است روی برگها را غبار پاشی کنید. با توجه به گرمسیری بودن زادگاه شامادورا، قرار گیری آن در هوای نسبتا گرم موردی ندارد.
آبیاری نخل شامادورا چگونه است؟
برای آبیاری نخل شامادورا ابتدا باید وضعیت سطح خاک آن را بررسی کرد. زمانی که سطح خاک نیمه خشک یا نیمه مرطوب بود زمان مناسب آبیاری آن می باشد. پیشنهاد می شود این گیاه را در فصل تابستان هفته ای دو بار و در فصل زمستان هفته ای یک بار آبیاری کنید. در زمستان نیاز آبی کاهش پیدا می کند و اجازه دهید سطح خاک خشک شود. دقت کنید آبیاری بیش از اندازه و خیس بودن دائمی خاک باعث زرد شدن برگ ها می شود.
بعد از آبیاری حتما باید آب از منافذ زیر گلدان خارج شود. اما مراقب باشید اگر گلدان شما پایه ندارد و یا دارای بشقاب زیر گلدانی است، نباید اجازه دهید تا آب در زیرگلدانی جمع شود و مرتب آب آنرا خالی کنید.
رطوبت مورد نیاز گیاه شامادورا
برای تامین رطوبت شامادورا یک روز در میان و در ساعات خنک روز گیاه را غبار پاشی کنید و یا با قرار دادن سنگ و آب در زیرگلدانی از حالت جزیره استفاده کنید.
خاک و کود مورد نیاز شامادورا چه تاثیری در رشد آن دارد؟
خاکی سبک با زهکشی مناسب برای شامادورا مناسب است. خاک هوموسی ( خاک جنگلی ) و یا ترکیب خاک باغچه و خاک برگ نیز برای این گیاه گزینه خوبی است. برای داشتن رشد بهتر گیاه می‌توانید در فصول رشد یعنی بهار و تابستان هر دو هفته یکبار از کود مخصوص گیاهان آپارتمانی استفاده کنید. کود‌دهی را در زمستان قطع کنید. این گیاهان به تغذیه زیادی نیاز ندارند.
تعویض گلدان شامادورا به چه صورت انجام میشود؟
همانطور که در ابتدای مقاله گفته شد شامادورا به دلیل داشتن ریشه های ضعیف و شکننده، رشد کندی دارد و به تعویض گلدان سالیانه نیازی ندارد. هر ۱ یا ۲ سال یکبار در صورت مشاهده موارد زیر گلدان را تعویض کنید و یا خاک سطحی را با خاکی کامل و نو جایگزین کنید.
۱) نشست خاک و پیدا شدن ریشه ها
۲) بیرون زدن ریشه ها از زهکش گلدان
۳) بی حال شدن گیاه با وجود مناسب بودن همه شرایط
نحوه تکثیر نخل شامادورا چیست؟
بهترین روش ازدیاد نخل شامادورا تقسیم بوته در فصول بهار و پاییز می باشد ولی با بذر هم قابل تکثیر می باشد.
نخل شامادورا دارای ساقه‌های زیرزمینی می باشد که توسط همین ساقه ها در زیر خاک گسترش پیدا کرده و به همین دلیل بعد از گذشت مدتی گیاه مادر متراکم و انبوه می شود و می‌توان هنگام عوض کردن گلدان، گیاه مادر را به دو یا چند بخش تقسیم کرد و هر بخش را به شکلی جداگانه در گلدانی مستقل از هم کاشت.
روش دیگر این است که می‌توان پاجوش‌های نزدیک به گیاه مادری را نیز جدا کرد. بهترین زمان جدا کردن پاجوش‌ها هنگامی است که پاجوش حدود ۲۰ سانتیمتر ارتفاع گرفته باشد. برای جدا کردن پاجوش باز هم باید گیاه مادری را از گلدان خارج کرد و ناحیه اتصال را با وسیله‌ای تیز قطع نمود و آنها را در مخلوطی که میزان شن بیشتری از مخلوط گیاه مادری دارد کاشت. مثلاً میزان شن را حدود نصف حجم کل خاک آن در نظر بگیرید.
بعد از عملیات انتقال گل به گلدان جدیدش، پاجوش را آب داده و اجازه ندهید که بین دو آبیاری سطح خاک بیشتر از ۵ سانتی متر در عمق خشک بشود. البته میزان آبیاری زیاد نباشد مثلاً اندازه یک لیوان آب کافی است.

منبع: سایت facenama.com

تاریخچه گل لیسیانتوس:

توجه داشته باشید که گل لیسیانتوس در واقع متعلق به قاره آمریکا می باشد که اغلب در حاشیه رودخانه ها و چمن زار ها رشد می کند. همچنین در ایالات تگزاس، نوادا و کلورادو به این گل زیبا جنتیانای چمنی هم گفته می شود. جالب است بدانید که این گیاهان در واقع کوهستانی هستند و دارای رنگی بنفش می باشند.

اگرچه که این گیاه در واقع متعلق به آمریکا است اما بایستی اصناف را هم در نظر بگیریم و کشور ژاپن را نیز از صاحبان این گل بدانیم زیرا در حقیقت برای اولین بار ژاپنی ها بودند که در سال ۱۹۳۰ به پرورش انبوه و اصلاح این گل پرداختند. بهتر است بدانید که در واقع در مورد معنی لیسیانتوس روایت های متفاوتی وجود دارد اما برخی از افراد معتقد هستند واژه لیسیانتوس به معنای گل تلخ است و این نام به مزه تلخ آن و مصرف دارویی اش در دوران گذشته باز می گردد.

گل لیسیانتوس که گاهی لیزیانتوس هم تلفظ می شود، به معنی گل تلخ است که معنای این گل به مزه تلخ آن بر می گردد که در گذشته مصرف دارویی داشته است. گل لیسیانتوس، بومی آمریکای شمالی بوده و یکی از زیباترین گل های تزئینی شاخه بریده می باشد که از نوع پا بلند این گل برای تزیین دسته گل و پا کوتاه آن در کشت داخل گلدان استفاده می شود. با خرید اینترنتی گل لیسیانتوس از گل فروشی آنلاین وی آی پی ، گلی ماندگار و زیبا را به عزیزانتان هدیه دهید.

شرایط مورد نیاز برای گل لیسیانتوس:

خاک و تغذیه:

به طور کل گیاه لیسیانتوس برای رشد نیاز به خاکی با زهکشی خوب و همچنین غنی از مواد ارگانیک دارد تا بتواند گلدهی خوبی را در پی داشته باشد و به همین منظور شما می توانید از ترکیب خاک شامل پیت ماس، خاک برگ و خاک باغچه نیز برای پرورش این گل زیبا استفاده نمایید. اگرچه که وجود فسفر اصولا به گلدهی گیاهان گلدار کمک شایانی می کند اما به نظر می رسد که این گیاه چندان عکس العمل مثبتی نسبت به این کودها نشان نمی دهد. همچنین شما می توانید از این کودها هر دو هفته یک مرتبه برای گیاه خود استفاده نمایید و پس از آغاز روند گلدهی بایستی روند کوددهی را با فواصل ۴ هفته یک بار انجام دهید.

دما:

دمای مناسب گل لیسیانتوس در روز، دمای بین 20 تا 24 درجه و در شب دمای بین 16 تا 18درجه سانتی گراد می باشد. اگر گیاه شما داخل منزل رشد کرده است فقط کافی است که آن را نزدیک یک پنجره بگذارید و به خاطر داشته باشید که آن را از نور مستقیم خورشید دور نگه دارید.

گیاهانی که در بیرون از محیط منزل نگهداری می شوند باید در دمای ثابت به اطراف حرکت کنند. دمای مناسب شب برای گیاهانی که بیرون هستند 7 تا 10 درجه سانتی گراد است. در شب ‌های خیلی سرد، بهتر است گلدان را به داخل خانه بیاورید و به‌ طور مشابه، ممکن است برای محافظت از آن در جهت حفاظت از گرما در گرمای تابستان، لازم باشد که گیاه را جابجا کنید.

نور:

به طور کلی گیاه لیسیانتوس برای رشد بهتر نیاز به مکانی با نور مستقیم خورشید حداقل ۶ ساعت در طول روز دارد و عدم دریافت نور کافی می تواند بلند شدن بیش از اندازه ساقه ها، عدم استحکام گیاه و کم رنگ شدن برگ ها را در پی داشته باشد. همچنین نور مستقیم آفتاب زمانی که دمای محیط هم گم می باشد می تواند مشکلاتی نظیر سوختگی حاشیه و نوک برگ ها و عدم گیاه را برای این گل ایجاد نماید.

رطوبت:

لیسیانتوس باید در جای مرطوب پرورش داده شود. بهتر است بخش های پایین گلدان را سنگ ریزه بریزید و سعی کنید گیاه را مرطوب نگه دارید تا شاداب بماند. هر چند وقت یک بار ساقه، برگ و گل را گرد گیری و مرطوب کنید.

آفات گل لیسیانتوس:

توجه داشته باشید که در واقع پشه های قارچی یکی از شایع ترین آفاتی محسوب می شوند که می توانند از اوایل دوره گلخانه با گیاهان سفر کنند و از ریشه های گیاه تغذیه مورد نیاز خود را انجام دهند و در نهایت گیاهتان را ویران خواهند کرد و به همین منظور شما می توانید از روش های شیمیایی برای دفع و از بین بردن این آفت استفاده نمایید.

تاریخچه و مشخصات گیاه ژربرا:

این گیاه بومی آفریقاست و نیاز به شرایط گرم و پرنور دارد. دارای دو نوع پاکوتاه و پابلند است که از پابلندها بیشتر به عنوان گل های شاخه بریده استفاده می شود.

گل ها به دو صورت کم پر و پرپر اصلاح شده است و به رنگهای مختلف قرمز، نارنجی، زرد، سفید و صورتی وجود دارد. گلها دگر گرده افشان هستند و به صورت مصنوعی یا توسط حشرات گرده افشانی می شوند. برگها (در هر دو سطح) و ساقه های گل و دمبرگها کرکدار هستند. ژربرا از رده دولپه ای ها و در خانواده کلاه پر کسانان از جمله گیاهان زینتی است که بیشترین سطح زیر کشت را در غرب اروپا دارد. برگهای ان لوبدار و به طول ۱۵ سانتیمتر است و سطح فوقانی آنها سبز تیره و سطح زیرین آن سبز کمرنگ و پوشیده از کرکهای متراکم است. در هر بوته بیش از ۱۰ برگ وجود دارد.

این گیاه جزء گیاهان یک پایه است که گل های نر و ماده روی یک گل آذین قرار می گیرند. به طور معمول ابتدا گل های زبانه ای که در حاشیه خارجی گل آذین قرار دارند و بعد گلهای نر داخلی باز می شوند که در نتیجه خودباروری در ژربرا با مشکل روبه رو می شود. ژربرا دارای ریشه های عمیق بوده و گل های آن بر روی ساقهای پرزدار تشکیل میشوند و از میان برگهای طوقه ای نیزهای شکل و با بریدگیهای عمیق این گیاه ساقه گل دهنده خارج میشود. اندازه ساقه های پاکوتاه به بلندی ۳۰-۲۵ سانتیمتر بیشتر به عنوان گیاه گلدانی استفاده میشود و انواع پابلند به عنوان گل بریده به فروش می رسند.

این گیاه دارای گل های مینایی شکل پر گلبرگ و یا کم گلبرگ است. گلها متشکل از برگهای شعاعی زیبا به رنگ های زرد، صورتی، پرتقالی، قرمز، بنفش، سفید و کرم است. قطر گلها ۵ – ۱۲ سانتیمتر و طول ساقه حدود ۲۵ – ۶۰ سانتیمتر است. مرکز گل گاهی سیاه و سفید است. اغلب گلبرگ همان گل می تواند چندین رنگ مختلف داشته باشد و معمولا در تمام طول سال گل میدهد. زمان اصلی گلدهی آن اوایل تابستان تا اواخر پاییز است ولی در بهار و زمستان نیز آن را به گل می نشانند (کاشت گلخانه ای)

به طور طبیعی ژربرا شامل مشتقات کومارین است. ژربرا جاذب زنبورها، پروانه ها و یا پرندگان است اما مقاوم به آهوی کوهی است. ساقه این گیاه به شدت نسبت به باکتری هایی که ساقه را مسدود می کنند حساس است. اگر ساقه هایشان مسدود شوند، سر گل حالت پژمرده گرفته، خم شده، و به پایین متمایل می شود. برای طولانی تر شدن عمر این گیاه به صورت مکرر آب آن را عوض کرده و هر دو روز در میان به آن مکمل غذایی اضافه کنید. از آنجایی که این گل ها به شدت به گاز اتیلن و باکتری حساس هستند، سعی کنید گلدان را همیشه تمیز نگه داشته و در محیط خنک و پاک بگذارید

تولید ژربرا به منظور گل شاخه بریده

در اوایل قرن ۲۰ در فرانسه آغاز شد. در حال حاضر ژربرا در ۲۵ کشور دنیا پرورش می یابد که حدود ۱۲۰۰-۱۱۰۰ هکتار سطح زیر کشت گلخانه ای دارد. پنجاه درصد سطح زیر کشت دنیا در کشور هلند و ایتالیا است. در هلند سالیانه بیش از ۲۰۰ میلیون شاخه گل ژربرا به ارزش حدود ۴۰ میلیون دلار به فروش می رسد. در سال ۱۳۷۹ سطح زیر کشت ژربرا در ایران ۶ / ۱۵ هکتار گزارش گردید. تولید ۴ میلیون شاخه گل توسط ۱۳۷ پرورش دهنده در بازار به فروش رسیده است.

به لحاظ اهمیت اقتصادی تولید شاخه گل ژربرا از طریق کشت بافت در صدر اولویتهای تحقیقاتی گیاهان زینتی ایران قرار دارد. هم اکنون گیاهچههای ژربرا از شرکتهای هلندی نظیر پریسمن ، ترانیگرا”، فلوریست خریداری و به ایران وارد می شود، که این یکی از بزرگترین موانع پیشرفت صنعت گلکاری در ایران محسوب می شود. امروزه می توان به منظور توسعه تولید گیاهان زینتی و تولید ارقام جدید بازار پسند و در نتیجه افزایش صادرات گل از فنون پیشرفته ازدیاد نباتات نظیر کشت بافت استفاده کرد تا گام مؤثری در جهت افزایش تولید گیاهان زینتی و صادرات آنها برداشته شود.

ازدیاد بذری امروزه متداول نیست زیرا تغییرات ژنتیکی زیادی در بین گیاهان حاصل از بذر مشاهده می شود. گیاهان حاصل از ازدیاد غیر جنسی، شبیه گیاهان مادری هستند. بنابر این خصوصیات ژنوتیپ و فنوتیپ گیاهان مادری در نتایج ثابت باقی می ماند.

ازدیاد غیر جنسی ژربرا از روش های تقسیم بوته، قلمه، ریز قلمه و ریزازدیادی انجام می شود. عمومی ترین سیستم برای ازدیاد ژربرا ریزازدیادی است. در سال ۱۹۹۶ بین گیاهان مختلف حاصل از کشت بافت در اروپا ژربرا با ۱۷ میلیون گیاهچه در مقام اول قرار داشت.

شرکت گلساران شمال توانسته است نسبت به تولید گیاه ژربرا از طریق کشت بافت به موفقیت دست یابد. هم اکنون گیاهچه های دو رقم از این گیاه تولید و قابل فروش است.

به جرات می توان ادعا کرد که رنگ ها در گل ژربرا حرف اول را می زنند. شکل ظاهری ساده این گل در کنار تم رنگی تند و خالص آن که تنوع نسبتا چشمگیری نیز دارد. اگر گل ژربرا را به هنگام خرید گل از گلفروشی ها دیده باشید حتما متوجه خواهید شد که رنگ شان در مقایسه با گل های دیگر چقدر خالص تر و تندتر است و چه تنوع رنگی بالایی نیز دارند.

ژربرا در تقسیم بندی های گیاهی جز دسته گیاهان دائمی و گرمسیری است که در برابر سرما حساس بوده و واکنش منفی نشان می دهد. معمولا این گل را در رنگ های قرمز، صورتی، نارنجی، زرد، بنفش، سفید و کرم می توانید بیابید.

علل تمایل به کشت ژربرا موارد زیر هستند:

 ١- پنجمین گل شاخه بریده جهان از نظر تولید و فروش بعد از گل رز، میخک، داوودی و لاله است.

۲- زیبایی و تنوع رنگ زیاد آن

٣- عمر طولانی پس از برداشت

۴- عملکرد زیاد

۵- فاصله کوتاه بین دوره های برداشت

ارقام اهلی اغلب نتیجه یک هیبرید بین ژربرا جامسونی و ژربرا وریدیفولیا (گونه آفریقای جنوبی) است. هیبرید به عنوان ژربرا هیبریدا شناخته شده است. هزاران رقم وجود دارد که تا حد زیادی در شکل و اندازه متفاوت هستند. دو رگه های بسیاری وجود دارد که در رنگ سفید، کرم، زرد، نارنجی، صورتی یا بنفش هستند. این گیاهان معمولا در گلخانه رشد داده شده و برای گلهای شاخه بریده استفاده می شود

از ارقام دیگر ژربرا می توان به ارقام ذیل اشاره کرد:

انواع گل ژربرا:

۱- رقم استانزا

: قرمز رنگ با مرکز گل سیاه، دارای طول عمر گل ۱۴- ۱۶ روز، با اندازه گل استاندارد

۲- رقم رزالین

صورتی رنگ با مرکز گل سیاه، دارای طول عمر گل ۱۰- ۱۲ روز، با اندازه گل استاندارد

۳- رقم تروپیک بلند

زرد رنگ با مرکز گل سیاه، دارای طول عمر گل ۱۶- ۱۸ روز، با اندازه گل استاندارد

۴- رقم اینتنس

صورتی تیره رنگ با مرکز گل سیاه، دارای طول عمر گل ۱۲- ۱۴ روز، با اندازه گل استاندارد

۵- رقم دالما

سفید رنگ با مرکز گل سیاه، دارای طول عمر گل ۱۲- ۱۰ روز، با اندازه گل استاندارد

۶- رقم بالانس

سفید رنگ با مرکز گل سبز، دارای طول عمر گل ۱۳- ۱۵ روز، با اندازه گل استاندارد

گل ژربرا و شرایط نگهداری از آن

نور

شدت نور بیشتر باعث افزایش فتوسنتز، ذخیره کربوهیدرات و افزایش عمر گل شاخه بریده شده و شدت نور کم موجب طویل شدن ساقه ها و تاخیر در سفت شدن آن و استحکام ناکافی ساقه موجب خمیدگی دمگل می شود. در کل نیاز به مکان روشن با حدود ۱۶ ساعت نور دارد و در شدت نور زیاد گلدهی آن بهتر می شود. اما زمانی که شدت نور بیشتر از حد مجاز باشد، گیاه در این شرایط گیاه نمی تواند وارد فاز زایشی شود. ولی برای تولید گل های با دمگل بلند، شرایط نیمه آفتاب و کمی سایه لازم است

این گیاه نسبت به جهت تابیدن نور )فتوتروپیسم( حساس است، از این رو در گل آرایی باید با سیم بسته شود.

گیاهانی که بیش از حد نور کم دریافت می کنند کمی به رنگ سبز کمرنگ می گرایند و شاخه و برگهای کشیده و بلند دارند و ساقه گل آنها ضعیف است اما گیاهانی که نور بیش از حد دریافت می کنند رنگ شاخه و برگ آنها کمی زرد رنگ، ساقه گل کوتاه و اغلب با شاخه های فشرده و برگهای پنهان می باشند. برای کنترل نور در تابستان بسته به شدت نور از شیدهای ۲۵ تا ۷۰ درصد استفاده می شود. استفاده از نور مصنوعی نیز در زمستان رایج است.

طول روز (فتوپریود )

ژربرا در تمام طول سال گل می دهد، به عبارتی یک گیاه روز خنثی است. این گیاه در شرایطی با شدت نور بالا ) تا حد مجاز ( بهتر گل می دهد

دما

ژربرا گیاهی دائمی، گرمسیری بوده و حساس به سرما می باشد و کمینه دما برای آن ۵ درجه سانتیگراد است. مشاهده شده است که زمانی که تفاوت بین دمای هوا و خاک کم باشد گل بیشتری تولید می کنند. همچنین در زمستان و پاییز کیفیت گل در گلخانه خنک بهتر از گلخانه گرم بوده است

طویل شدن ساقه گل حساس به اختلاف درجه حرارت مثبت یا منفی (یعنی بالا و پایین آمدن دما) است. برای این گیاه دمای روزانه ۲۱ و شبانه ۱۷ درجه سانتیگراد تا زمان مشاهده جوانه گل بهینه است. پس از آن دمای روزانه ۲۴ درجه سانتیگراد باعث تسریع نمو جوانه می شود

افزایش دما باعث افزایش سطح برگ شده و بیشترین سطح برگ در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد مشاهده شده است. با افزایش اختلاف دمای شب و روز، طول دمگل افزایش می یابد. گرم کردن ناحیه ریشه تا ۲۱ درجه سانتیگراد می تواند برای ادامه گل بکار رود.

رطوبت

 ژربرا گیاهی است که به رطوبت بالا احتیاج دارد اما در رطوبت بالا بیماری بوتریتیس می تواند یک مشکل جدی برای ژربرا طی دوره های تاریک و خنک در فصل زمستان که رطوبت گلخانه ای بالا است ایجاد کند.

به طور کلی رطوبت در روز زیر ۷۰٪ و در شب زیر ۸۵٪ نگهداری می شود. در میزان رطوبت متغیر ۶۰ تا ۸۵ درصد فتوسنتز فعال است (رطوبت مطلوب) ولی در رطوبت نسبی ۳۰ تا ۴۰ درصد همراه با گرمی هوا فتوسنتز دچار مشکل می شود. در زمستان نیز رطوبت بالای ۸۵ تا ۹۰ درصد موجب بسته شدن روزنه ها می گردد و حمله کپک خاکستری را تشدید می کند.

خاک

خاک مناسب ژربرا خاک لوم و یا شنی با زهکشی خوب است. خاک باید سبک و غنی از مواد آلی باشد. گردش خوب هوای داخلی در گلخانه در شب و تهویه در طول روز ضروری است.

دلایل نیاز به تهویه:

۱- کاهش دما

٢- کاهش رطوبت نسبی

٣- تبادل گازی

تغذیه و کود

 بهتر است هر دو هفته یک بار با کود مایع مخصوص گیاهان خانگی این گیاه را تغذیه نمایید.

آبیاری

این گیاه نیاز به آب فراوان و بستر زهکشی شده دارد.

بهتر است فواصل آبیاری با خشک شدن خاک سطحی گلدان باشد و از آبیاری زیاد بپرهیزید. آبیاری بیش از حد، پوسیدگی طوقه و ابتلا به کپک پودری و بوتریتیس را موجب می شود و تنش آب باعث تسریع پیری و کاهش ماندگاری گل و قطر گلها و کوتاهی دمگل می شود

این گیاه در محیط هایی با تابش خوب آفتاب در حالی که خیلی گرم نباشد و اختلاف دمای شب و روز زیاد نباشد و در رطوبت نسبی متوسط به خوبی رشد می کند. زمستان های گرم و مرطوب و تابستان های بارانی با دمای متوسط ۱۶ درجه سانتیگراد (حداکثر ۲۱ و حداقل ۱۲) متوسط بارندگی ۶۵۰ میلیمتر در سال مناسب این گیاه است. مرحله برداشت گل بسیار حساس است و پیش از به گرده نشستن پرچمها و در واقع زمانیکه دانه های گرده ردیف بیرونی گلها دیده شوند، باید برداشت صورت گیرد. به جای بریدن، گل را از گیاه بچینید. با بریدن ساقه بخشی از آن روی گیاه باقی مانده و شروع به پوسیدگی می کند. این بخش می تواند مغز گیاه را الوده کرده که باعث توقف (گندیدن) شاخساره های جدید میشود

فاصله گیاهان باید طوری باشد که نور به مقدار لازم به گیاه برسد و هوا آزادانه حرکت کند. فاصله کم می تواند گل دهی را به تأخیر اندازد. تعیین فاصله دقیق به دلیل تفاوت در اندازه گلدان مشکل است ولی معمولا فاصله

بین ۱۲ تا ۲۵ سانتیمتر در نظر گرفته می شود

این گل ها در دمای ۴۰ درجه سانتیگراد به مدت ۷-۸ روز قابل انبار کردن هستند و عمر گلجایی آنها حدود ۳- ۸ روز است. تیمار پس از برداشت در ماندگاری گل ژربرا اهمیت زیادی دارد. ساقه های ژربرا به تنش آبی بسیار حساس است

بسته شدن آوندها در پایین ساقه با باکتری ها باعث کاهش جذب آب از طریق ساقه می شود که گاهی باعث ترک خوردن ساقه میشود. ساقه ژربرا توخالی است و برش ساقه از محل حفره تو خالی جذب آب را بهبود می بخشد، چون سلول های اپیدرمی اطراف حفره به صورت یک مسیر جایگزین برای جذب آب در کنار بافت آوند چوبی عمل می کنند.

روش تکثیر گل ژربرا:

تکثیر جنسی: ژربرا یک گیاه پروتوژنوس است و انجام دگر گرده افشانی در آن اجباری اتفاق می افتد. هر گل آذین تا ۱۰۰ بذر تولید می کند. تفرق صفات ایجاد مشکل اصلی این روش تکثیر است و همچنین زمانبر هم هست

تکثیر غیرجنسی: عمده روش تکثیر است و مزیت عمده آن حفظ خصوصیات پایه مادری است

انواع تکثیر غیر جنسی شامل:

١- تقسیم بوته

۲- قلمه برگی

۳- Micro cuttings

۴- کشت بافت است.

ارزانترین راه برای تولید ژربرا کشت از طریق بذر است. تکثیر ژربرا از طریق کاشت بذر در دمای ۱۳ تا ۱۸ درجه سانتیگراد در فصل پاییز و یا اول بهار و یا تقسیم گیاه در اوایل بهار یا قلمه در فصل تابستان امکان پذیر است. ازدیاد بذری امروزه متداول نیست زیرا تغییرات ژنتیکی زیادی در بین گیاهان حاصل از ازدیاد غیرجنسی شبیه گیاهان مادری است. بنابراین خصوصیات ژنوتیپ و فنوتیپ گیاهان مادری در نتاج ثابت باقی می ماند. عمومی ترین سیستم برای ازدیاد ژربرا ریزازدیادی است. شاخه ها و یا قلمه های گیاه مادر باید در فصل تابستان گرفته شود

دانه های کاشته شده و یا قلمه ها را می توان در خاک شنی قرار داد تا ریشه تشکیل دهد. بذرها در حدود ۲۰ روز طول می کشد تا رشد کند. کاشت مجدد در اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت انجام می شود. دانه های جوانه زده و قلمه ها را می توان در گلدان های پر شده با یک مخلوطی از ترکیب آلی، شن و لوم دوباره کاشت. برای گرفتن نتیجه بهتر از گیاهان می توان آنها را نصف روز در نور مستقیم خورشید و نیمی از روز در سایه قرار داد و در تمام این مدت گیاه مرطوب نگه داشته شود، آفتاب مستقیم باعث فراوانی گل میشود.

کشت بدون خاک: دو نوع بستر کشت مرسوم است:

–  بسترهای آلی (پیت ماس- کوکوپیت – سبوس برنج و..)

 – بسترهای معدنی (پرلیت، پشم سنگ پوکه صنعتی، سنگ های آتشفشانی و .. )

دو نوع سیتم آبیاری نیز مرسوم است:

– سیستم باز

 – سیستم بسته

مزایای کشت بدون خاک

از مزایای کشت بدون خاک می توان، افزایش میزان تراکم کشت، افزایش عملکرد، افزایش کیفیت تولید، حذف ضدعفونی خاک، کاهش خسارات بیماریهای خاکی، شرایط بهداشتی بهتر کشت، افزایش طول عمر گیاه، کنترل بهتر تغذیه و تامین بهتر نیاز گیاه، قابلیت کشت در زمین های نامرغوب، حذف مشکلات خاک در سیستم های غذایی، کاهش ضعف های تولید ناشی از آب، کاهش میزان علف های هرز، کارایی بهتر سیستم گرمایش برای بستر و ریشه گیاه، انتخاب بستر کاشت، نداشتن عناصر سمیت زا، در دسترس بودن، نداشتن عوامل پاتوژنی، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خوب، هزینه پایین، تعادل خوب بین میزان نگهداری آب و هوا، توزیع یکنواخت آب، قابلیت مدیریت آسان و پایداری بستر برای حداقل دوره رشدی گیاه را نام برد.

خصوصیات فیزیکی بستر کاشت

از خصوصیات فیزیکی بستر کاشت می توان به تهویه و ظرفیت نگهداری آب اشاره کرد. حضور هوا در اطراف ریشه خیلی مهم است. وارد شدن اکسیژن و قابلیت حذف دی اکسید کربن مانع خفگی سلول های ریشه می شود و اگر میزان اکسیژن از ۲ درصد کمتر شود ریشه دچار رکود فعالیت می شود. همچنین در شرایط تهویه کم گازهای اتیلن و اتانول تشکیل می شود و جذب سولفور و منگنز کم می شود. میزان هوا بین ۲۵ تا ۴۰ درصد مناسب است و بسترهای با ابعاد ریز حجم هوای کمتری دارند

ظرفیت نگهداری آب در حد مطلوب یعنی نه زیاد و نه کم باشد. زیادی آن ریسک بیماری های قارچی و کم شدن هوای بستر را دارد و کمی آن باعث تنش تشنگی یا زیادی مصرف بستر کود و آب می گردد.

کاشت بذر ژربرا

 تقسیم بوته در ماه های پائیز صورت می گیرد. توده گیاهان به بخش های کوچکتر تقسیم می شود و پیش از کاشت، ریشه ها و برگ های پاجوش ها پیرایش شده و شاخساره مرکزی متصل به آن حفظ می شود. باید مراقب بود که نقطه رشد مرکزی در زمان کاشت زیر خاک نرود. گیاهان جوان در گلخانه ۴ –۵ هفته بعد گل می دهند. گاهی تقسیم بوته در خرداد ماه انجام می شود. در این حالت تا اواخر پائیز و حتی اوایل زمستان گل می دهند.

 در افزایش بذری، گرده افشانی دستی برای رسیدن به ۹۰ درصد تندش ضروری است. اگر بذرها بلافاصله پس از برداشت کشت شوند بسیار خوب تندیده و سبز می شوند ولی اگر مدت کمی بمانند، زیوایی آن ها به سرعت کاهش می یابد. تاریخ کاشت بذر تیر و مرداد است، چون جهت تندش به دمای بالا نیاز دارد. دمای لازم برای تندش بالای C°۱۶ می باشد و ۱۰ –۱۵ روز طول می کشد تا بذرها سبز شوند.

دمای بهینه برای جوانه زنی ۲۰ –۲۳ درحه سانتی گراد است و در بالاتر از ۲۴ درجه تندیدن کاهش می یابد. ۳ –۴ هفته بعد نشاءها در مرحله دو برگی در گلدان های استکانی کاشت می شود و وقتی به اندازه کافی بزرگ شدند، به محل اصلی منتقل می شوند. رشد و نمو بعدی کند بوده و گل ها ۱۰ ماه پس از کاشت بذر حاصل می شوند. در ماه های زمستان می توان از رشد ژربرا جلوگیری کرد و دوباره در بهار در شرایط رشد قرار داد.

 در افزایش بذری، گیاهان یکنواخت نبوده و در بیشتر آن ها گل ها هنگام شب بسته می شوند و این موضوع برای گل های بریده ژربرا صفت مناسبی نیست.

 قلمه های ژربرا نیز می تواند برای افزایش آن به کار رود. گیاهان مناسب به مدت ۳ هفته بدون آبیاری نگه داشته می شود. سپس ریشه ها هرس شده و در بستری از پیت کاشته شده و دمای ۲۵ درجه رطوبت نسبی ۸۰% برای آن فراهم می شود. جوانه های رشد کرده در محور برگ ها را جدا کرده و در بستر ریشه زایی ریشه دار می کنند که در مدت ۲ تا ۳ ماه، برای انتقال آماده می شود. به ترتیب ۴۰ تا ۵۰ گیاه می تواند در مدت ۲ –۳ ماه از هر گیاه مادری به دست آید. قلمه های ساقه جوان با استفاده از سیستم مه افشان نوبتی راحت تر و سریعتر ریشه و شاخساره تولید می کنند.

 امروزه مهمترین روش افزایش ژربرا کشت بافت است.

کاشت گیاه

 مشاهده شده که کاشت ژربرا از اواخر اردیبهشت تا اواخر تیر ماه، گل بریده زیادی تولید می کند اما محصول زمستانه خوبی می تواند از طریق کاشت از مهر تا اسفند در شرایط حفاظت شده حاصل شود. برای ارقام گل درشت تراکم کاشت بهینه ۸ –۱۰ گیاه در متر مربع است. این تراکم، نور کافی را برای گیاهان فراهم می کند. اما کاشت متراکم تر بعد از دو سال باعث کاهش عملکرد، کاهش اندازه گل و طول ساقه گل می شود.

 در زمان کاشت طوقه گیاه باید در سطح خاک و کمی بالای آن قرار گیرد چون ژربرا به مقدار زیادی در سطح خاک منشعب می شود. کاشت خیلی عمیق باعث بیماری قارچی و کاشت سطحی باعث سست شدن سیستم ریشه ای می شود.

آفات و بیماریهای گل ژربرا (نابسامانی های فیزیولوژیک )

شکستن ساقه قبل از برداشت:

 این حالت زمانی که اجازه داده می وشد گیاه در طول روز پژمرده شود یا وقتی دمای روز به سرعت در شرایط آفتابی افزایش می یابد، رخ می دهد. در چنین شرایطی ساقه گل در معرض تنش و پژمردگی قرار می گیرد. بعد از آبیاری در دمای خمک، آب ساقه به سرعت جایگزین شده و ساقه دوباره تورژسانس خود را به دست می آورد. در زمان آبگیری شرایطی شرایطی برای سلول های ساقه فراهم می شود که در آن ها طویل شدن سریع اتفاق می افتد. این بخش از ساقه بیشترین مقدار آب را در خود جمع می کند. حفظ رطوبت خاک در زمان گرم بودن روز یا کاهش دمای هوا، می تواند شکستگی قبل از برداشت ساقه را به کمینه برساند. اگر باز هم کمینه اتفاق افتد گیاه باید آبگیری دوباره انجام دهد اما نه در دوره های گرم روز، بلکه در اوایل صبح یا بعد از ظهر، تا از نفوذ سریع آب به ساقه های پژمرده جلوگیری شود.

پژمردگی گل نابالغ:

 پژمردگی قبل از بلوغ گل در حالی که شاخه هنوز به گیاه متصل است و اغلب درست زمانی که به طور کامل توسعه یافته اند اتفاق می افتد. دلیل این مشکل به احتمال، نبود کربوهیدرات های لازم برای دستیابی به نمو سریع گل است. این عارضه اغلب پس از یک دوره از روزهای ابری با شدت پایین نور پس از یک روز آفتابی اتفاق می افتد. در صورت امکان باید ارقام مقاوم به این عارضه غربال گری و کشت شود.

 برداشت گل:مرحله برداشت گل بسیار حساس است و پیش از به گرده نشستن پرچم ها و در واقع زمانی که دانه های گرده ردیف بیرونی گل ها دیده شوند، باید برداشت صورت گیرد. به جای بریدن، گل را از گیاه بچینید. با بریدن ساقه بخشی از آن روی گیاه باقی مانده و شروع به پوسیدگی می کند. این بخش می تواند مغز گیاه را آلوده کرده که باعث توقف (گندیدن) شاخساره های جدید می شود.

 نگهداری:در دمای C°۴۰ به مدت ۷ –۸ روز قابل انبار کردن است. عمر گلجایی آن حدود ۳ –۸ روز است.

نگهداری پس از برداشت

 تیمار پس از برداشت در ماندگاری گل ژربرا اهمیت زیادی دارد. ساقه های ژربرا به تنش آبی بسیار حساس است. بسته شدن آوندها در پایین ساقه با باکتری ها، باعث کاهش جذب آب از طریق ساقه می شود که گاهی باعث ترک خوردن ساقه می شود. ساقه ژربرا توخالی است و برش ساقه از محل حفره توخالی جذب آب را بهبود می بخشد، چون سلول های اپیدرمی اطراف حفره به صورت یک مسیر جایگزین برای جذب آب در کنار بافت آوند چوبی عمل می کنند.

برداشت ژربرا

دوام گل با رعایت موارد زیر در مرحله برداشت می تواند افزایش یابد:

برداشت باید زمانی انجام شود که یکی از دو ردیف پرچم ها قابل مشاهده باشد. این عمل به دلیل اینکه گل های شعاعی به انرژی زیادی برای تکامل نیاز دارند اما ذخیره آن ها کم است، اهمیت زیادی دارد. به این دلیل دوام گل کوتاه تر است.

به جای بریدن، گل را از گیاه بچینید. با بریدن ساقه بخشی از آن روی گیاه باقی مانده و شروع به پوسیدگی می کند. این بخش می تواند مغز گیاه را آلوده کرده که باعث توقف (گندیدن) شاخساره های جدید می شود. بنابراین اهمیت دارد که کل ساقه گل دهنده از روی گیاه جدا شود.

بعد از چیدن گیاه :

  بعد از چیدن گل لازم است ۲ تا ۴ سانتی متر از انتهای ساقه بریده شود. این بخش شامل آوندهای چوبی خیلی باریک است که از طریق آن آب به سختی به داخل ساقه منتقل می شود. با برش این بخش سخت از ساقه، گل می تواند آب بیشتری جذب کند که در جلوگیری از شکاف خوردن و نیز خم شدن گردن گل اهمیت دارد.

بریدن ساقه به صورت اریب ترجیح داده می شود. این حالت مانع له شدن آوندهای چوبی می شود. همچنین احتمال ورود حباب هوا به داخل آوند چوبی در زمان برداشت وجود دارد که می تواند باعث بستن مسیر آوند چوبی شود. با برش بخش پایینی ساقه، حباب های هوا حذف می شود.

ساقه ها باید قبل از بسته بندی ۶ تا ۲۴ ساعت در آب قرار گیرند تا آب کافی جذب کنند. اگر بخش بزرگی از ساقه (۱۰ –۱۵ سانتی متر مناسب است) در آب قرار گیرد آب بیشتری جذب می کند. در این مدت باید دمای خنک (۲ –۴ درجه سانتی گراد) فراهم شود.

کود دهی و تقویت گیاه :

گل باید با هیپوکلریت سدیم یک درصد (NaoCl)به مدت یک دقیقه تیمار شود. دترجنت هایی مانند توئین –۲۰ (۰.۱ درصد) باید به محلول هیپوکلریت اضافه شود تا جذب مواد شیمیایی بهبود یابد. تیمار با نیترات نقره  (AgNao۳)در محلول گلجایی نیز از رشد میکروب ها در آب گلجایی جلوگیری می کند. محلول نگهدارنده گل پیشنهاد شده برای ژربرا شامل نیترات نقره (۲۰ تا ۳۰ میلی گرم در لیتر) + سوکروز (۳ –۶ درصد)، نیترات نقره (mg/l۲۰) + سوکروز (۲ درصد) + کلرید نیکل (mg/l۱۵۰)، هیدروکسی کوئینولین سیترات (mg/l۲۰۰) + سوکروز (۳ درصد) و DICA(mg/l۵۰) + سوکروز (۲ درصد) است.

 ساقه های ژربرا تمایل زیادی به خم شدن دارند. ساقه های خم شده ارزش تجاری زیادی ندارند. ساقه ها باید کمتر از ۴۰ سانتی متر بوده و محکم و راست باشند و اندازه آن ها نباید کمتر از cm۷ باشد.

منبع: وبلاگ گلفروشی آنلاین VIP Shop

بونسای جنسینگ، بومی آسیای شرقی و یکی از بهترین درختان برای ساختن‌ بونسای است. این گیاه، ریشه و ساقه‌های قوی دارد که برگ‌های بیضی‌شکل و کوچکش روی این ساقه‌ها رشد می‌کنند.  فیکوس جنسینگ، یک یا دو ریشه‌ی هوایی ضخیم هم دارد که شبیه تنه‌ی درخت‌است. اگر می‌خواهید ساختن بونسای را شروع‌کنید، فیکوس جنسینگ را انتخاب‌کنید چون به راحتی رشد می‌کند و مقاومت‌ آن نسبت به شرایط نامساعد محیطی زیاد‌است.

نام‌های دیگر آن فیکوس تایوانی (Taiwan Ficus)، انجیر بانیان (Banyan Fig) و انجیر هندی ( Indian Laurel Fig) است.

بونسای چیست؟

بونسای نمونه‌ی کوچک‌شده‌ و مینیاتوری درختان است که هنری ژاپنی و چینی است و قرن‌هاست در آن‌جا رواج‌دارد. بونسای در گلدان رشد می‌کند و اگر از آن به خوبی مراقبت‌کنید، می تواند سال‌ها به صورت مینیاتوری و زیبا و سالم برایتان باقی‌بماند. جالب است بدانید هرچه‌قدر که عمر بونسای بیش‌تر شود، زیبایی و شکوه آن هم بیش‌تر خواهدشد. در ادامه‌ی مطالب، نکات مهم و اصلی را برای نگه‌داری از بونسای می‌گوییم اما توصیه‌می‌کنیم برای مراقبت بهتر از بونسای جنسینگ خودتان، مطالعه‌ی دقیق‌ و مستمر داشته باشید. خرید آنلاین بونسای جنسینگ یکی از بهترین تجربه هایتان در میان خرید های اینترنتی شما خواهد بود.

روش نگهداری و مراقبت از بونسای جنسینگ

نور: بونسای جنسینگ به نور زیادی احتیاج دارد. البته نور مستقیم نباید باشد. نور غیر مستقیم مانند پشت پنجره برای این گیاه کافی می‌باشد. جنسینگ به کمبود نور حساسیت دارد و معمولاً برگ‌های آن در کمبود نور شروع به ریزش می‌کنند.

 خاک: خاک مناسب برای بونسای جنسینگ باید سبک باشد با زهکشی مناسب و بتواند رطوبت را تا حدودی حفظ کند. ترکیب کوکوپیت، ماسه، و مقداری ورمی برای این گیاه مناسب می‌باشد.

آبیاری: گیاه جنسینگ به آبیاری متوسط نیاز دارد. یعنی خاک همیشه مقداری رطوبت داشته باشد ولی خیلی خیس نباشد. آبیاری زیاد باعث زرد شدن و ریزش برگ‌ها می‌شود. و اگر رطوبت خاک بیش از حد باشد باعث پوسیدگی ریشه خواهد شد. هفته‌ای  دو بار آبیاری برای بونسای جنسینگ مناسب باشد. ولی این مقدار برای فصل رشد و گرم در نظر گفته می‌شود و می‌بایست برای فصل خواب گیاه به نهایتاً هفته‌ای یک‌بار بسنده کرد.

 دما: با توجه به اینکه زادگاه گیاه جنسینگ مناطق گرمسیری می‌باشد دمای مناسب برای رشد آن در حدود ۲۵ تا ۳۵ درجه می‌باشد.

 بیماری‌ها: به بیماری‌های قارچی بسیار حساس می‌باشد و برای پیشگیری می‌توان از سم قارچ‌کش برای برگ‌ها، تنه و ریشه استفاده کرد. همچنین به افت‌های شته، شپشک، کنه نیز حساس می‌باشد که برای درمان باید از سموم حشره کش استفاده کرد.

گلدان خانگی آگلونما سبز

گیاه آگلونما (Aglaonema) با نام علمی Aglonema Commutatum جزو خانواده شیپوریان (Araceae) میباشد. گیاه آپارتمانی آگلونما بومی جنگل های گرمسیری و نیمه گرمسیری شرق و جنوب شرقی آسیا است. گلدان آپارتمانی آگلونما با نام  گیاه همیشه سبز چینی (Chinese Evergreens) نیز شناخته می شود. این گیاه در کشور چین نشانه خوش شانسی است و محبوبیت زیادی دارد.

آگلونما دارای واریته ها و رنگ های متنوعی است ودر حدود چهل گونه گیاه علفی دارد. هرچند تعداد دقیق آن‌ها بسته به ثبت گیاهی متفاوت است؛ اما صدها رقم زراعی مختلف با رنگ‌بندی‌های گوناگون برگ‌ها وجود دارد که یکی از این گونه ها که بیشتر به عنوان گیاه آپارتمانی شناخته میشود گیاه آگلونما برفی میباشد.

گیاه آگلونما از گیاهان آپارتمانی بسیار زیبا است و جزو محبوب ترین گیاهان خانگی نیز به شمار میرود. گل آگلونما به دلیل انبوه بودن برگ هایش، برای اتاق های کوچک و محیط های اداری بسیار مناسب است و جلوه ای زیبا و سبز به فضا می‌دهد. به علت وضع برگ‌ها و انبوه بودن آنها اگر در گلدان های گرد و دایره ای کاشته شود زیبایی آن دوچندان خواهد شد.

حضور گیاهان آپارتمانی در دکوراسیون خانه انرژی مضاعفی به همراه دارد و می تواند شادابی را به فضا وارد کند. تعدادی از گیاهان هستند که جایگاه ویژه و شناخته شده تری در بین ما ایرانی ها دارند و در منازل بیشتری دیده می شوند. آگلونما گیاهی آشنا در منازل ایرانیان است و احتمالا در فضاهای بسیاری آن را دیده اید.

برگ های آگلونما بیضی شکل، باریک و براق هستند. این برگ ‌ها دارای ساقه های کوتاه هستند و به صورت نیزه ای شکل و خم شده به طرف پایین از غلاف بیرون می‌آیند. اندازه برگها بر حسب گونه بطول ۲۵ سانتیمتر و پهنای ۱۲ سانتیمتر می‌باشد.ارتفاع گیاه برحسب گونه تقریباً بین ۲۰تا ۴۰ سانتیمتر در سطح فوقانی خود تغییر می‌کند. رنگ برگ‌های آگلونما ابلق میباشد و از سبز تیره به نقره ای تغییر رنگ میدهد.

این گیاه در فصل رشد،یعنی بهار و تابستان، به گل مینشیند. البته آگلونما به ندرت در آپارتمان گل میدهد. اگر این گل‌ها بمانند و خشک شوند دانه‌هایی از انتهای گل رشد می‌کند که در صورت چیده نشدن بزرگ شده و قرمز رنگ می‌شود که در داخل آن بذر گیاه می‌باشد. لازم به ذکر است اگر نیازی به تولید بذر ندارید می‌توان گل‌های این گیاه را جدا کرد چون در رشد و عمل‌کرد گیاه اثر منفی می‌گذارد.

گلدان آپارتمانی آگلونما جزو گیاهان آپارتمانی مقاوم و کم رشد به شمار میرود و مقاومت خوبی در برابر سایه و خشکی دارد و از همه مهم تر، نیازمندِ نور کامل خورشید نیست، پس برای داخل خانه مناسب است به ویژه اگر نور در خانه شما محدود باشد. خرید اینترنتی گلدان آپارتمانی آگلونما به آن دسته از افرادی که تجربه کمی در مراقبت و نگهداری گل و گیاه دارند یا فرصت کافی برای رسیدگی به گیاهانشان را ندارند توصیه میشود. همچنین گل آگلونما گیاهی بسیار مناسب برای ادارجات، دفاتر خدماتی، بانک ها، منازل، رستوران‌ها و کلیه نقاط تاریک و شرایط سخت می‌باشد.

با داشتن گیاه آپارتمانی آگلونما نفس عمیق بکشید!

با وجود آلودگی‌ هوا داشتن گیاهی که بتواند هوای محیط پیرامون را برای تنفس پاکیزه کند، بسیار ارزشمند است. این گل آپارتمانی ضامن سلامتی شماست. این گیاه سودمند طبق تحقیقات ناسا در مورد گیاهان آپارتمانی، جزو گیاهانی است که نقش بسزایی در تصفیه هوا و جذب موادی که موجب آلودگی هوا می‌شوند، دارد. گیاه آگلونما در صدر فهرست ده گیاه برتر پاک‌کننده‌ی هوا قرار داده شده است زیرا به طور طبیعی این گیاه توانایی پاکسازی هوای اطرافش را دارد.

در این تحقیق نشان داده شده است که گیاه آگلونما، بنزن و فرمالدئید را از هوا می‌زداید و آن را برای تنفس بی‌خطرتر می‌سازد. این گیاه علاوه بر جذابیت حیرت انگیزی که دارد، هوا را نیز تصفیه میکند. اکنون به راحتی می‌شود فهمید چرا این گیاهان اینقدر محبوب هستند! اگر تا کنون از داشتن این گیاه لذت می‌بردید بیشتر به آن توجه کنید و اگر تا بحال از داشتن آگلونما بهره نمی‌برید، از وجود آن استفاده کنید.

نحوه مراقبت و نگهداری از گیاه آگلونما

نور مورد نیاز آگلونما سبز چه قدر است؟

گلدان خانگی اگلونما نیاز نوری کمی دارد و در بین گیاهانی که تقریبا بدون نور زنده می‌مانند، در رتبه‌های اول قرار دارد. بهترین مکان برای آن، جایی در پشت پنجره شمالی با نور غیر مستقیم است. توجه کنید که این گیاه را در معرض نور زیاد و مستقیم قرار ندهید، چرا که برگهای آن دچار آسیب و افتادگی می‌شوند. اگر نور گیاه خیلی کم باشد برگ‌های آن خیلی کشیده و باریک می‌شود و باید گیاه را جا به جا کرده و به جایی منتقل کنید که نور بیشتری را برای گیاه تأمین کند.

همواره این نکته را در نظر داشته باشید که گونه های رنگی و ابلق به نور بیشتری نیاز دارند و کمبود نور باعث کم رنگ شدن رنگ برگ‌ها و از بین رفتن زیبایی آن ها می شود.

آبیاری گلدان آگلونما

گلدان آپارتمانی آگلونما در مقابل کم آبی مقاوم می‌باشد. گونه های مختلف آین گیاه به آبیاری نسبتاً مشابهی نیاز دارند و باید زمانی اقدام به آبیاری کنید که رویه‌ی خاک کاملا خشک شده باشد. آبیاری زیاد برگهای این گیاه را خراب کرده و گیاه را دچار بیماری پوسیدگی ریشه می‌کند اگر چه این گیاه خاکی با رطوبت دایمی را دوست دارد اما برای جلوگیری از پوسیدگی ریشه بهتر است اجازه دهید بین آبیاری خاک این گیاه کمی خشک شود. به طور معمول در تابستان هفته ای دوباره و در زمستان هفته ای یکبار آبیاری کافی می باشد.

آگلونما در چه دمایی بهترین رشد را خواهد داشت؟

بهترین دما برای رشد آگلونما بین ۱۸ تا ۲۵ درجه است. بهترین دما برای گیاه آگلونما در زمستان بین ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتی‌گراد و در تابستان بین ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد می‌باشد. این گیاه در فصل سرما و زمستان باید حتما در خانه نگهداری شود زیرا سردی هوا باعث افتادگی برگ‌های گیاه و موجب مرگ گیاه می شود می‌شود. همچنین باید بدانید که قرار گرفتن این گیاه در نزدیکی وسایل سرمایشی و یا گرمایشی هم منجر به از بین رفتن گیاه میشود.

رطوبت مورد نیاز گلدان آپارتمانی آگلونما چه قدر است؟

این گیاه به دلیل بودن در زادگاهی گرم و مرطوب، به رطوبت نیاز دارد. با استفاده از راههای تامین رطوبت گیاهان، می‌توانید رطوبت این گیاه را تامین کنید. ایجاد جزیره و قرار دادن یک ظرف آب در کنار آن، میتواند برای آن کافی باشد. همچنین بهتر است در تابستان حداقل روزی یکبار غبار پاشی با آب جوشیده‌ی سرد شده بر روی برگها صورت بگیرد. جالب است بدانید که علاقه این گیاه به رطوبت، آن را به یک گیاه مناسب در حمام و سرویس بهداشتی تبدیل کرده است.

خاک مناسب برای گیاه آگلونما

خاکی که آب را درون خودش نگه دارد برای این گیاه مناسب نبوده و موجب پوسیدگی ریشه گیاه می‌شود، بنابراین خاکی مناسب است که زهکشی خوبی داشته باشد و همچنین سبک باشد. برای به دست آوردن خاک دلخواه آگلونما باید از ترکیب خاک‌برگ‌،‌ پیت‌ماس، خاک باغچه یا پیت‌ماس و پِرلیت یا مخلوط کوکوپیت و پِرلیت به صورت ۷۰ درصد کوکوپیت و ۳۰ درصد پِرلیت استفاده گردد. به طور کلی خاک غنی از مواد آلی مثل خاک‌برگ و خاکِ اسیدی برای این گیاه مناسب است.

چه زمانی گلدان آگلونما را باید عوض کنیم؟

اصولا هر گاه احساس کردید که رشد گیاه متوقف شده و یا مشاهده کردید که ریشه های گیاه گلدان را پر کرده یا از زیر گلدان بیرون زده، باید اقدام به تعویض گلدان گیاه کنید. اما به طور معمول هر ۱ یا ۲ سال یکبار، آگلونما نیاز به تعویض گلدان خواهد داشت.

کود‌دهی و تغذیه گلدان خانگی آگلونما

این نوع گیاهان نیاز زیادی به تغذیه مصنوعی ندارد اما برای رشد بهتر میتوانید در فصل رشد گیاه یعنی بهار و تابستان که رشد آگلونما بیشتر می‌شود، می‌توان هر دو هفته یک‌بار از کود‌های قابل حل در آب (جامد یا مایع) مخصوص گیاهان آپارتمانی و زینتی هستند، به مقدار توصیه شده استفاده کرد.

مراقبت از برگ های گیاه آپارتمانی آگلونما

امکان دارد با رشد زیاد گیاه برگ‌های آن بیش از حد آویزان شود، برای رفع این حالت آن‌ها را دسته کنید و دور آن‌ها روزنامه بپیچید تا بعد از گذشت چند روز به حالت قبل برگردند و شکل ایستاده به خود بگیرند. همچنین برای تمیز کردن برگ‌های آگلونما از آب ولرم و بدون املاح و دستمال نرم و یا اسفنج استفاده کنید.

در صورتی که لکه های روی برگها با آب پاک نشوند، می‌توانید از محلول شیر ( به مقدار کم ) و آب استفاده کرده و لکه هارا پاک کنید. این محلول برای برگها یک ماده‌ی مفید نیز محسوب می‌شود. استفاده از مواد شیمیاییِ نامرغوب برای تمیز کردن توصیه نمی‌شود زیرا باعث مختل شدن تنفس گیاه می‌شود.

چگونه گیاه آگلونما را تکثیر کنیم؟

تکثیر این گیاه در تابستان و به ۴ روش زیر صورت میگیرد:

قلمه زدن: می‌توان قسمتی از ساقه برگ‌دار آگلونما (قلمه برگ‌دار) را در ماسه کاشت. دمای مناسب برای قلمه‌ها ۱۸ تا ۲۲ درجه سانتی‌گراد می‌باشد.

تکثیر در آب: تمامی مراحل تکثیر آگلونما در آب مانند حالت قبل است با این تفاوت که قلمه ها را تا زمان ریشه دار شدن در آب نگهداری میکنند. در این روش باید هر چند وقت یکبار آب گلدان را تعویض کنید و به طور کلی این روش توصیه نمیشود و قلمه آگلونما در آب موجب ضعیف شدن ریشه ها می شود.

تکثیر از طریق تقسیم بوته: می‌توان از پاجوش‌های بیرون آمده از دل خاک، در فصل بهار، برای تکثیر استفاده کرد. در این روش باید مراقب بود که ریشه‌های گیاه به مدت طولانی در مجاورت هوا قرار نگیرد.

کاشت بذر: برای تکثیر از طریق بذر، می‌توان دانه‌هایِ میوه‌هایِ قرمزِ خشک آگلونما را که پس از گل دادن بر روی گیاه ظاهر می‌شود و هیچ زیبایی ندارد، در دمای حدود ۲۵ درجه سانتی‌گراد و در فصل بهار کاشت.

بیماری های رایج گل آگلونما و درمان آنها

افتادگی و بی حالی برگ ها: گیاه در معرض هوای سرد است و یا گلدان آن کوچک شده است. حتی آبیاری کم نیز ممکن است باعث بروز این حالت بشود. گیاه را به مکان گرمتری ببرید و آبیاری آنرا به تعویق نیندازید.

موجودات ریز، سفید و پنبه‌ای مانند در زیر برگها و محل رویش آنها وجود دارد: این حشرات به شپشک‌های آرد آلود معروفند و بهتر است برای از بین بردن آنها، قبل از استفاده از سموم شیمیایی، از محلول رقیق آب و مایع ظرفشویی استفاده کنید.

زرد شدن برگها: آبیاری بیش از انداره و یا کمتر از نیاز گیاه، باعث بروز این مشکل می‌شود. هرگز در آبیاری گیاه تعویق نیاندازید.

ریز و کوچک بودن برگهای جدید: کوچک بودن گلدان، ضعیف شدن گیاه و بسیار تاریک بودن محل قرار گیری گیاه، می‌تواند عامل این مشکل باشد. بهتر است که گیاه را تغذیه مصنوعی کنید.